Një portret i ri i Oprah Winfrey sapo është zbuluar në Uashington DC. Ai bazohet në simbolet e përdorura nga Mjeshtrit e Vjetër dhe lë të kuptohet për origjinën e papritur të ngjyrës vjollcë.
Portretet zyrtare kanë një mënyrë për të mbytur shpirtin e subjekteve të tyre nën një llak të rëndë formaliteti të ashpër. Ata i mbytin me vetëvlerësim. Vetëm pak portrete të rralla të pikturuara arrijnë të tërheqin në sipërfaqen e kanavacës një pamje të jetës së brendshme të personit – dinamizmin, dinjitetin dhe forcën që i vendos individët para kavaletit në radhë të parë. Dhe pastaj është Oprah.
E zbuluar këtë javë në Galerinë Kombëtare të Portreteve të Smithsonian, kjo ngjashmëri plot shkëlqim vaji e prezantuesit, autorit, producentit dhe filantropit të njohur amerikan të shfaqjes së bisedave, krijuar nga realisti i lindur në Çikago Shawn Michael Warren, vibron me një dridhje të pakufishme. Kjo është Oprah.
Ndihet e përshtatshme që një figurë që nderohet për aftësinë e saj për të komunikuar me lehtësi dhe simpati të zjarrtë me audiencën në të gjithë Shtetet e Bashkuara, duhet të frymëzojë një portret që zotëron në mënyrë të ngjashme fuqinë për të komunikuar, jo vetëm me ata që do të ndeshen me veprën në muajt dhe vitet e ardhshme, por me të gjithë historinë e portretit përpara saj.
Vjollca Tyrian, një ngjyrë e lashtë që dikur rezervohej për të privuar familjen mbretërore. E distiluar që nga lashtësia nga sekrecionet e mukusit të mbledhura nga kërmijtë e detit, origjina e vjollcës ishte gjithmonë në kundërshtim me realitetin e thjeshtë të simbolizmit të saj.
Nuk është vetëm ajo që Winfrey ka veshur. Ajo portretizohet duke mbajtur një degë të gjatë ulliri, një simbol shekullor i paqes që përsëritet në historinë e artit nga fragmentet e afreskeve të lashta egjiptiane te pëllumbi i paqes i Pikasos. Por këtu, degëza nuk duket se është ajo që Winfrey ka ndërmend t’ia ofrojë një tjetri si një gjest miqësie, pajtimi ose uniteti. /hej.al