Edhe pse nuk ju qëllon të shkoni në kinema të pangrënë ndjeni se sapo ulen drita dhe filmi fillon asnjë sasi kokoshkash në botë nuk mund t’ju ngopë.
Shpesh, ne ushqehemi ashtu siç na thotë bota përreth nesh – shenjat mjedisore na ndihmojnë të vendosim se kur, sa dhe çfarë të hamë. Dhe uniformiteti i errët dhe i ftohtë i kinemave i bën ato disa nga mjediset ndijore më komode për të ngrënë.
Kinematë e darkës shpesh ndërtohen të tilla si një kryqëzim midis një restoranti dhe një kinemaje, por në praktikë, ato përfundojnë duke ju shërbyer instikteve mjaft të ndryshme. Ushqimet që dëshirojmë në një restorant mund të jenë pak tërheqëse në një kinema, ndërsa një vaskë me kokoshka – një vakt monoton në çdo mjedis tjetër – është pafundësisht i kënaqshëm. Siç rezulton, ka shumë efekte psikologjike në lojë kur hyn në një kinema dhe ato zbulojnë shumë për ndërveprimin midis ushqimit dhe mjedisit tonë.
Lexo edhe: Çfarë thonë ekspertët për varësinë ndaj ushqimit?
Ulja e dritave
Ka arsye të mira që restorantet e pasura përdorin pothuajse në mënyrë uniforme ndriçim më të ulët dhe ka kuptim që kjo errësirë, e përsëritur në kinema, na inkurajon të hamë më shumë. Pjesa më e madhe është në humor. “Kur e ulim ndriçimin, ne jemi më të relaksuar, gjë që zakonisht rrit kënaqësinë në përgjithësi në përvojën tuaj të përgjithshme,” thotë Sarah Lefebvre, një profesore e asociuar e marketingut në Universitetin Shtetëror Murray,(USA). “Ne ndoshta do të konsumojmë pak më shumë sepse A, nuk po i kushtojmë vëmendje, dhe B, nuk na intereson vërtet.”
Drita e zbehtë jo vetëm që na inkurajon të hamë më shumë, por gjithashtu ndikon në atë që zgjedhim të hamë. Është zbuluar se drita e ulët në restorante i bën njerëzit të kërkojnë zgjedhje më të këndshme, si zëvendësimi i një sallate anësore me patate të skuqura ose ngjitja për ëmbëlsirë. Në kinema, ku jemi gjithashtu të hutuar nga historia që na shfaqet përpara, kjo mungesë vëmendjeje është edhe më e theksuar, gjë që mund të ndihmojë në shpjegimin se ku shkojnë gjithë ato kokoshka.
Drita madje ndikon në shijen e ushqimit tuaj, ose cilat shije keni më shumë gjasa të arrini. Vetë Lefebvre ka studiuar atë që ajo e quan “kompensim ndijor”, ose idenë se privimi i një shqise mund të rrisë një tjetër. Në një studim të vitit 2022, ajo zbuloi se në një dhomë të zbehtë, ushqimet me vetëm një dimension shije, të tilla si të ëmbla apo të kripura (si kokoshkat) në të vërtetë shijojnë më mirë sesa në dritë. Megjithatë, shtoni një element të dytë shije (si salcë prsh të derdhur në kokoshka) dhe ndryshimi midis dritës dhe errësirës është zhdukur.
Shija gjithashtu mund të vuajë nga mungesa e dritës, veçanërisht nëse jeni duke ngrënë, për shembull, një ushqim në kinema në vend tek një rostiçeri. “Ne hamë me sy”, thotë Lefebvre. Një pjatë stimuluese vizuale me ushqime të ndryshme thjesht mund të mos na kënaqë në të njëjtën mënyrë vetëm përmes shijes dhe strukturës.
Faktorë të tjerë mjedisorë janë gjithashtu në lojë, si ajri i ftohtë në kinema.
“I ftohti na bën të dëshirojmë të hamë më shumë, thotë Lefebvre”, veçanërisht kur fillojmë të dridhemi. Të dridhurat konsumojnë rezerva të vlefshme energjie, thotë ajo, gjë që bën që truri të dërgojë sinjale në kërkim të më shumë kalorive.
Ajo që është në ekran ka rëndësi
Kinemaja në vetvete nuk ndryshon por filmi po është gjithshka. Ndryshimi i tyre mund të formësojë oreksin e atyre që shikojnë. “Veprimet e personazheve të filmit – veçanërisht kur ata hanë – krijojnë modele në mënyrën se si hahet”, thotë Vivien Shuo Zhou, një profesore e asociuar e studimeve të komunikimit në Universitetin Baptist të Hong Kongut. “Shikimi i filmave është një “përvojë mëkëmbëse“, thotë ajo. Shpesh, kur personazhet hanë në ekran, audienca gërmon gjithashtu. Por ka një paralajmërim kryesor: “Ky efekt vërehet vetëm tek njerëzit që identifikohen me personazhet e filmit,” thotë Zhuo. Shikimi i një filmi është një përvojë gjithëpërfshirëse që kërkon një farë niveli blerjeje, gatishmërie për t’u transportuar në histori. “Të ngrënit është një sjellje e lidhur me qëllimin”, thotë Zhuo, dhe kur ne kujdesemi për një personazh, ne nënndërgjegje i përvetësojmë qëllimet e tij si tonat.
Disa kinema për të ngrënë darkë shfrytëzojnë dëshirat e shkaktuara më fjalë për fjalë duke shfaqur artikuj të veçantë të menusë ose zbritje që përputhen tematikisht me ushqimet specifike të shfaqura në një film.” Për shembull, kur Alamo Drafthouse tregon filmat “Teenage Mutant Ninja Turtle”, ata shesin shumë më tepër pica, e famshme ushqimi i preferuar i katërshes së zvarranikëve, thotë Kristen Ëheaton, nënkryetare e përvojës së konsumatorit në zinxhirët franchise.
Dhe pastaj, sigurisht, ka ëmbëlsirë. Sipas Zhou, ka një ritëm në çdo film që ka më shumë gjasa që audienca të arrijë tek një grusht çokollatë mbi një grusht kokoshka. Në një studim të vitit 2017, ku ushqimet e ëmbla dhe të kripura u lanë jashtë nëpër skenat e njerëzve duke ngrënë, shikuesit tërhiqeshin drejt ëmbëlsirave aty nga fundi. “Ne zbuluam se kur njerëzit ekspozohen ndaj një skene ku të ngrënit po përfundon, ata priren të zgjedhin më shumë M&M Candy”, thotë ajo. Ky është një lajm i mirë për menunë e ëmbëlsirave.
Zh.L. Hej.al