Emma Stone në “Poor Things” me një fustan nusërie me mëngë si topa gjigantë bore.
Kur Holly Waddington, dizajnerja e kostumeve për “Poor Things”, filmi fantazmagorik shumë i paralajmëruar i Yorgos Lanthimos për zgjimin psikologjik dhe seksual të një gruaje të re, filloi të mendonte se çfarë do të vishte heroina e saj, ajo tha se po mendonte “Siluetë e hollë sipër dhe e ekzagjeruar në fund.”
Filmi, i cili bazohet në një libër të vitit 1992 nga Alasdair Grey dhe luan Emma Stone, është vendosur në një periudhë kohore të paidentifikuar që është disi si në vitet 1880 -pra e shkuara ishte edhe e ardhmja.
Të fryra, të gërvishtura dhe të zhveshura deri në ekstreme bulboze, mëngët e veshura nga personazhi i zonjës Stone, Bella Baxter, janë të pamundura të injorohen. Ato kërcejnë nëpër ekran në çdo skenë si balona më të mëdha se koka e saj, absurde dhe çuditërisht joshëse, elegante dhe dominuese.
Por sa monumentale janë, ato janë gjithashtu krejtësisht në trend.
Nuk është cunami i marketingut që ishte rozë Barbie; është thjesht një nga ato momentet kozmike kur moda dhe kultura përplasen.
Harrojeni shpatullën e pushtetit: 2023 ishte viti i mëngës së pushtetit
Mëngë, Mëngë, Kudo
Në kohën e Oskarit, mania e mëngëve kishte emigruar në tapetin e kuq falë Florence Pugh, e cila kishte veshur një mantel taftash Valentino me mëngë palatore sipër pantallonave të shkurtra; Jessie Buckley, me një fustan të zi me dantella me mëngë shekspiriane nga Rodarte; dhe Mindy Kaling, fustani i bardhë i së cilës Vera Wang kishte doreza të ndashme me mëngë.
Në Met Gala në Maj, Kendall Jenner veshi një pamje Marc Jacobs me temina, në të cilën stilisti dukej se kishte marrë të gjithë pëlhurën nga pantallonat dhe e kishte transferuar tek mëngët. (Gjithashtu duke u bashkuar me grupin e mëngëve të deklaratës: Michelle Yeoh, Kate Moss dhe Cara Delevingne.)
Më pas Vogue vendosi Carey Mulligan në kopertinën e nëntorit me një fustan ngjyrë pjeshke nga koleksioni i Louis Vuitton 2024 që kishte mëngë kaq të ndërlikuara sa dukej sikur ajo i kishte ngulur krahët deri në bërryl në dy fryrje gjigante kremi. Dhe më pas erdhi “Poor Things” (Gjërat e varfra) me atë që zonja Ëaddington e quajti “angazhimi ndaj mëngëve”.
Mëngët e mëdha kanë qenë pjesë e veshjes për pothuajse aq kohë sa ka pasur veshje. Colleen Hill, kuratorja e kostumeve dhe aksesorëve në FIT, tha se veshja më e vjetër e endur në botë – një këmishë prej liri me qafë V nga mijëvjeçari i katërt p.e.s., tani në koleksionin e Muzeut Petrie të Arkeologjisë Egjiptiane në Londër — përfshin mëngët me thikë. Gjatë Rilindjes, mëngët ishin shpesh pjesa më e përpunuar e një fustani, si dhe të shkëputshme.
Mëngët u bënë edhe më të spikatura në epokat Elizabetiane, Viktoriane dhe Eduardiane. Ëaddington kur hulumtonte mbi veshjet për filmin tha: “Kjo është gjëja që më magjeps për veshjen historike. Format janë të egra.” Ajo që duket si fantashkencë, shtoi ajo, në fakt vjen nga një model i shekullit të 19-të”.
Mëngët u rritën përsëri në vitet 1940 falë stilistëve si Adrian, stilisti i Hollivudit, mëngët gjigante të rrumbullakosura të të cilit ishin të preferuarat e një të reje Joan Crawford dhe një pararendës i jastëkëve po aq gjigantë të shpatullave të Luftës së Dytë Botërore. Dhe mëngët bënë një rikthim të famshëm në vitet 1980, pjesërisht falë Princeshës Diana dhe mëngëve të mëdha të fustanit të saj të dasmës.
Ndoshta nuk është rastësi që episodet e “The Crown” që fokusohen te Diana, duke përfshirë rikrijimin e fustanit të saj të nusërisë, kanë përkuar me rikthimin e mëngëve të mëdha. Simon Porte Jacquemus emëroi në mënyrë specifike Dianën si frymëzim për shfaqjen e tij të vjeshtës 2023, e cila kishte mëngë të fryra. Ai tha se ishte i fiksuar pas “mëngëve dramatike të saj të fryra”.
“Kjo e formësoi siluetën e saj në një mënyrë sensuale, por ende me një prekje poetike dhe naive të viteve ’80,” tha ai.
Çfarë ka në një mëngë?
Mënyra se si realiteti po ndryshonte, i zvogëloi ndërveprimet tona në madhësinë e një monitori kompjuteri, mund ta ketë turbocharguar trendin.
“Ne jemi parë kaq shpesh në ekran këto ditë nga mesi e lart, dhe mëngët janë një mënyrë për t’u dalluar”, tha zonja Hill.
Zonja Waddington tha pothuajse të njëjtën gjë, duke vënë në dukje se busti “është ajo që kamera fokuson shumicën e kohës, kështu që informacioni duhet të ndodhë midis belit dhe kokës”. Dhe sa më mirë kur përcillet në vëllim. Ose, më mirë, në vëllime.
Në të vërtetë mëngët tërheqin vëmendjen drejt fytyrës dhe personit që vesh rrobën.
Mëngët janë gjithëpërfshirëse: Ato mund të vishen nga një mori trupash në një mori mënyrash dhe ekzistojnë me çmime të panumërta. Ato janë teatrale. (Harrojini të flisni me duar; të flisni me krahët tuaj është shumë më efektive.) Dhe ato mund të jenë tingëlluese e seksualitetit, sigurisë dhe forcës.
Kjo i bën mëngët elementin e rrallë të dizajnit që është po aq i dukshëm dhe i mbështjellë. Simone Rocha,përshembull ka bërë që mëngët e saj të balonës të ecin në një vijë të hollë midis fëmijërisë dhe sensualitetit.
Sido që të jetë lidhja, megjithatë, rezultati është universal: “Në një botë me kokë poshtë, të theksosh fizikun tënd në hapësirë, të zësh vend, është një mënyrë për të pohuar veten.
Hej.al