Kur jemi të sëmurë, një nga rekomandimet kryesore është “të pushojmë”. Por a është kjo zgjidhja më e mirë? Ideja për të pushuar në mënyrë që të ndihmojmë trupin të shërohet nga sëmundja është mbështetur me shekuj. Në Greqinë e lashtë, Hipokrati e përshkroi pushimin dhe palëvizshmërinë si vendimtare për procesin natyror të shërimit të trupit. Ky rekomandim ka vazhduar deri në ditët e sotme, ndaj është e zakonshme që mjekët të sugjerojnë periudha pushimi në prani të lëndimeve dhe sëmundjeve. Ideja është që të kemi rezerva energjie dhe të shmangim ngarkesat e stresit që mund të ndikojnë në funksionet e sistemit imunitar.
Qëllimi është gjithashtu mbajtja e pacientëve në një mjedis të sigurt, ku ata nuk janë të ekspozuar ndaj faktorëve që mund të përkeqësojnë gjendjen e tyre ose të çojnë në komplikime të mëtejshme. Por, kur është e dobishme dhe kur bëhet kjo mënyrë kundërproduktive? Për t’iu përgjigjur këtyre pyetjeve, është e nevojshme të merret parasysh se çfarë është sëmundja dhe çfarë kufizimesh shkakton tek të prekurit prej saj. Pushimi në vetvete nuk është “këshilla më e keqe mjekësore”, siç kanë pretenduar shumë, por zbatimi i tij në shumë raste është keqkuptuar. Për të përmendur disa shembuj, pacientët që vuajnë nga dhimbja e mesit janë një rast i veçantë. Shpesh këta njerëz ndjejnë një ndjenjë lehtësimi me pak pushim. Megjithatë, aktiviteti kufizues, duke përfshirë pushimin në shtrat është treguar se nuk sjell asnjë përfitim.
Përkundrazi, zgjat periudhën e rikuperimit dhe parandalon rifillimin e menjëhershëm të aktiviteteve të përditshme. Në këtë drejtim, hulumtimi i shpërndarë në Healthcare zbuloi se stërvitja dhe aktiviteti fizik përmirësojnë fleksibilitetin e muskujve, tendinave dhe ligamenteve të shpinës. Për më tepër, ato rrisin gamën e lëvizjes dhe mbështesin lëvizjen funksionale të pacientëve. Qëndrimi aktiv është gjithashtu i dobishëm për kushtet virale, të tilla si gripi dhe ftohja. Hulumtimi i botuar në Exercise and Sport Sciences Reviews thotë se stërvitja me intensitet të moderuar shkakton veprime anti-inflamatore dhe përforcuese të imunitetit që nxisin rikuperimin. Hulumtime të ngjashme raportohen nga Klinika Mayo: aktiviteti fizik i lehtë deri në mesatar mund të rrisë mirëqenien në rastin e një ftohjeje të zakonshme pa temperaturë. Praktika e tij ndihmon në reduktimin e kongjestionit të hundës dhe vështirësive të lehta të frymëmarrjes.