Magjepsja e saj me Francën filloi kur ajo kaloi një verë në vendin evropian ndërsa punonte si au pair në vitet 1970. Që atëherë, Ellen, me origjinë nga Bregu Lindor i SHBA-së, e bëri misionin e saj të udhëtonte në Francë sa herë që i jepej rasti.
Megjithëse Ellen dhe Jozefi, kishin vite që mendonin në perspektivën për t’u zhvendosur në Francë, vetëm kur të dy po i afroheshin moshës së pensionit, filluan të mendonin seriozisht për të blerë një pronë atje.
Ellen hasi në një shtëpi të vogël të shkatërruar në fshatin historik të Lonlay l’Abbaye në Normandi, në Francën veriore, ndërsa shfletonte prona të paluajtshme franceze në internet, në vitin 2014.
“Shtëpia ishte e përballueshme,” thotë Jozefi, i cili më parë ka punuar si drejtues biznesi. “Është e qartë se ishte paksa e rrënuar. Por ishte brenda buxhetit tonë.
“Dhe kjo ishte gjithmonë më e rëndësishmja në mendjet tona. Çfarë mund të buxhetojmë? Sa duhet të planifikojmë të shpenzojmë për përmirësime, e kështu me radhë. Pra, elementi buxhetor ishte shumë i rëndësishëm për ne.”
Më pas, ata kaluan pak kohë duke kontrolluar fshatin “simpatik” në Google Street View dhe përfundimisht hasën në një llogari të dy ushtarëve amerikanë të cilët ishin “ndihmuar nga Rezistenca Franceze në fshat gjatë Luftës së Dytë Botërore”.
Çifti mori vendimin për të blerë shtëpinë, e cila kishte rreth 400 metra katrorë hapësirë banimi, e paparë, duke marrë masa që paraprakisht ta shohë një inspektor.
Ndërsa prona ishte në treg për rreth 18,000 euro (19,400 dollarë), Ellen dhe Joseph përfunduan duke e blerë atë për rreth 13,000 euro pas negociatave me shitësin.
“Në të vërtetë nuk ishte fare në gjendje banimi,” thotë Ellen, duke shpjeguar se shtëpia do të kishte nevojë për shumë punë për ta bërë atë të jetueshme përsëri. “Shitësi disi ra dakord me këtë.”
Pasi shitja u finalizua, ata sollën ndërtues vendas për të filluar punën e prishjes së pronës, duke mbikëqyrur gjërat nga shtëpia e tyre në Kaliforni.
“Na mbajtën të informuar. Na dërgonin fotografi për të na treguar se si po përparonte puna,” shpjegon Jozefi. “Dhe ne do të shkëmbenim ide se si duhet të shpaloset rinovimi. Kështu që funksionoi në rregull.”
Çifti vazhdoi të udhëtonte rregullisht drejt Francës, duke fluturuar në 2015 dhe 2016 dhe duke kontrolluar ecurinë e punës.
Një vit më pas ata vendosën se më në fund ishte koha për të filluar procesin e paketimit të jetës së tyre në SHBA dhe transferimit në Francë.
Hapi i parë i madh ishte aplikimi për një vizë qëndrimi të gjatë, e cila u deshën disa muaj për t’u finalizuar, më pas erdhi ajo që Jozefi e përshkruan si “procedurë e mbylljes”.
“Përpara largimit është vendimi për të lënë atdheun dhe për të shkuar në një vend tjetër, si dhe të gjitha implikimet që lidhen me atë vendim,” vëren ai. “E gjithë përgatitja që duhet bërë paraprakisht.”
Ata shitën shumë nga pasuritë e tyre, duke mbajtur vetëm sende me vlerë sentimentale dhe i vunë gjërat në lëvizje që të mund të menaxhonin punët e tyre nga Franca.
Ajo theksoi se çdo ndryshim i madh në pjesën e jashtme të shtëpisë në Normandi duhej të miratohej nga autoritetet lokale.
Por ndërsa puna vazhdoi të përparonte, goditja e pandemisë globale, detyroi ndalimin e rinovimeve për rreth dy vjet dhe ata nuk ishin në gjendje të udhëtonin në Normandi për të vizituar.
Fatmirësisht, Ellen dhe Joseph mundën të rifillonin punën në shtëpi pasi u hoqën kufizimet.
Tashmë të vendosur në Francë, ata vazhdojnë të fluturojnë përpara dhe mbrapa mes Parisit dhe Lonlay l’Abbaye. Ndërsa të dyve u mungon jeta në Kaliforninë jugore, asnjëri nuk është penduar për largimin, duke pranuar se ishte bërë mjaft e lodhshme për ta nga fundi.
/CNN/hej.al