Teoria “mos hidhni asgjë” nuk është gjithmonë një rregull i mençur për t’u ndjekur në tryezë. Për shembull, kur bëhet fjalë për frutat, është mirë të dini se farat e shumë varieteteve përmbajnë sasi të vogla cianidi brenda tyre. Në veçanti, mollët. Dr. Elisabetta Macorsini, biologe ushqimore në Humanitas, shpjegon pse ato nuk duhen gëlltitur kurrë.
Farat e “frutit të ndaluar” duhet të shmangen
Ka shumë pak gjasa që mund të helmoheni me një mollë, por është mirë të dini se farat e të ashtuquajturit “fruti i ndaluar” përmbajnë një përbërje të quajtur amigdalinë, një molekulë e bazuar në cianidin dhe sheqerin. Nëse fara përtypet dhe thyhet, enzimat njerëzore (ose shtazore) vijnë në kontakt me amigdalinën dhe pjesën e sheqerit të molekulës, duke e ekspozuar stomakun ndaj cianidit helmues të hidrogjenit.
Toksiciteti i cianidit përjetohet nga njerëzit në doza prej afërsisht 0,5 deri në 3,5 miligramë për kilogram të peshës trupore. Simptomat e helmimit nga cianidi përfshijnë ngërçe në stomak, dhimbje koke, nauze dhe të vjella. Për njerëzit, një dozë që varion nga 1.5 miligramë për kilogram të peshës trupore e lart konsiderohet fatale: një kokërr molle peshon afërsisht 0.7 g.
Meqenëse jo e gjithë kjo masë do të shndërrohej në cianid hidrogjeni (disa prej tij do të përbëjnë pjesën e sheqerit të molekulave që ndahen), është e qartë se për të helmuar veten do të ishte e nevojshme të gëlltitet një numër i madh farash molle. Sidoqoftë, është më mirë të ndash frutin nga fara e tij, e cila nuk duhet të përtypet ose të hahet./hej.al
